-
1 prawo
prawo [pravɔ], nt1.zgodnie z prawem rechtmäßig\prawo administracyjne/międzynarodowe/cywilne/karne/rolne Verwaltungs-/Außen-/Zivil-/Straf-/Agrarrecht ntmieć \prawo do czegoś das Recht zu etw haben\prawo autorskie Urheberrecht ntprawa człowieka Menschenrechte ntPl\prawo łaski Begnadigungsrecht ntprawa obywatelskie Bürgerrechte ntPl\prawo probiercze Eichrecht nt\prawo wyborcze pol Wahlrecht nt\prawo poboru fin Steuererhebungsrecht ntdochodzić swoich praw seine Rechte geltend machenmieć \prawo coś zrobić das Recht haben, etw zu tunnie masz prawa tak mówić! du hast kein Recht so zu reden!jakim prawem? mit welchem Recht?\prawo Ohma fiz Ohmsches Gesetz nt2. [pravɔ] advw \prawo ( w prawą stronę) nach rechtsna \prawo ( w prawą stronę) nach rechts; ( po prawej stronie) rechtsna \prawo i [na] lewo rechts und links
См. также в других словарях:
prawo — I n III, Ms. prawowie; lm D. praw 1. zwykle blm «ogół przepisów, norm prawnych regulujących stosunki między ludźmi danej społeczności, określających zasady ich postępowania lub zawierających zakazy, których naruszenie zagrożone jest karą;… … Słownik języka polskiego
praca — ż II, DCMs. pracacy; lm D. prac 1. «świadoma, celowa działalność człowieka zmierzająca do wytworzenia określonych dóbr materialnych lub kulturalnych, będąca podstawą i warunkiem istnienia i rozwoju społeczeństwa; wykonywany zawód, zajęcie,… … Słownik języka polskiego
handlowy — handlowywi «odnoszący się do handlu jako obrotu towarów polegającego na kupnie sprzedaży; kupiecki» Attaché, przedstawiciel, radca handlowy. Bank, dom handlowy; placówka, spółka handlowa; przedsiębiorstwo handlowe. Interesy, obroty, operacje,… … Słownik języka polskiego
ceremoniał — m IV, D. u, Ms. ceremoniałale; lm M. y 1. «ogół przepisów i form obowiązujących w czasie jakichś obrzędów, uroczystości, ceremonii; określona etykieta podczas oficjalnych przyjęć» Ceremoniał dworski, kościelny, dyplomatyczny. Ceremoniał bankietu … Słownik języka polskiego
klauzura — ż IV, CMs. klauzuraurze; lm D. klauzuraur 1. «ogół przepisów ograniczających komunikowanie się zakonników z osobami z zewnątrz» 2. «część klasztoru zamknięta dla osób obcych» ‹z łac.› … Słownik języka polskiego
procesowy — procesowywi «dotyczący procesu, zwłaszcza procesu sądowego» Akta, formalności procesowe. Sprawozdawczość procesowa. Ustawodawstwo procesowe. ∆ praw. Prawo procesowe «ogół przepisów dotyczących postępowania sądowego» … Słownik języka polskiego
prywatny — prywatnyni «dotyczący kogoś osobiście, czyichś spraw osobistych, stanowiący czyjąś osobistą własność; nie związany z żadną instytucją itp.; osobisty, niepaństwowy, nieurzędowy» Życie prywatne. Własność prywatna. Prywatne przedsiębiorstwo.… … Słownik języka polskiego
struktura — ż IV, CMs. strukturaurze; lm D. strukturaur 1. zwykle blm «układ i wzajemne relacje elementów stanowiących całość; budowa, ustrój» Struktura chemiczna. Struktura wyrazu. Struktura węgla, drewna. Struktura organizacyjna przedsiębiorstwa. Struktura … Słownik języka polskiego
system — m IV, D. u, Ms. systemmie; lm M. y 1. «skoordynowany układ elementów, zbiór tworzący pewną całość uwarunkowaną stałym, logicznym uporządkowaniem jego części składowych» System heliocentryczny, geocentryczny, planetarny. System dróg wodnych.… … Słownik języka polskiego
ortografia — ż I, DCMs. ortografiafii; lm D. ortografiafii (ortografiafij) 1. «nauka pisowni; ogół zasad i przepisów dotyczących poprawnej pisowni» Nauczyć się ortografii. Znać ortografię. 2. «pisanie wyrazów według ustalonych norm; pisownia» Zła, dobra,… … Słownik języka polskiego
skarbowy — skarbowywi «dotyczący spraw finansowych państwa i instytucji zajmujących się tymi sprawami» ∆ Opłata skarbowa «opłata uiszczana przez zainteresowane osoby za czynności urzędowe, podania, pisma itp.» ∆ Znaczek skarbowy «znaczek naklejany na… … Słownik języka polskiego